kadışehrinde kurşini günler...müdür yardımcısı odasın da oturuyorum... önümde jack london'ın "ademden önce" adlı kitabı var...şimdilik başlardayım ama yazar çift kişilikli insanları ve kişilik bölünmesi yaşayan insanları ele almış sanırım...bana da ne kadar yakın; zaman zaman içimde bir sürü insan olduğundan şüphelenirim hatta şüpheyi geçti buna inanıyorum..bazen onlarla konuşuyorum...bunu birine söylediğimde çok garipmişim gibi bakıyor ya da psikolojik problemlerim varmış gibi...oysa ki bunlar benliğimin parçaları olmak isteğim kişi, saklamak istediğim kişi...alt benliğim, üstbenliğim...herneyse kitap hikayeyi ilkçağlar insanın evrimleşme sürecine yakın zamanlarla ilişki kurarak anlatıyor...bazen kendimi kaptırıyorum o ormanlarda yürüdüğümü, evrimleşmemiş bir sürünün içinde yaşadığımı...herşey çok başka olurdu...felsefe suyundan içtim ben...buda içimdeki meraktan kaynaklı...o dönemde yaşasaydım başım beladan kurtulmazdı zannımca:) insanoğlu nereye gidiyor bilmiyorum...hayatta o kadar güzel duygu varken hep aynı saplantıları yaşıyor...öğrencilerim geliyor aklıma; o kadar karamsarlar ki...en güzel yaşlarında ölümü istiyorlar, hayattan herhangi beklentileri yok...bazen onları dinlerken ağlamak geliyor içimden...çaresizim elimi uzatsamda gördükleri pencere aynı...ne kadar temiz olursan o kadar çabuk kirlenir üstün başın...işte onların durumu bu; o kadar temizler ki hayat onları çabuk kirletiyor, umutlarını söndürmelerine neden oluyor...umarım içlerindeki ışığı görebilirler, onlar için bişeyler yapabiliriz...çünkü gencecik bir hayatın bu kadar karamsar olması kadar acı bişey yok şimdilerde...
