hayat iki yüzlü işte...dün çok mutluyken bugün içim acıyor...30 maden işcisi toprağa veriliyor...hayat bazı insanlar için çok zor ve acımasız...ekmeklerini tırnaklarıyla kazıyarak kazanıyorlar ve bir gün ekmekleri onlara zehir oluyor, sonları oluyor, ölüm oluyor...canım yanıyor, içimde bir yerler fena halde kanıyor...biz bir yerlerde küçük hesaplar yaparken insanlar hayatlarından oluyorlar...isyan ediyorum dünyanın adaletsizliğine...hayatımın başkalarına göre rahat olmasından huzursuzluk duyuyorum yapabildiğim sadece ağlamak...30 aile ağlıyor, 30 aile evinin direğini kaybetti, 30 yürek biranda gitti içimizi fena halde yakarak...artık tırnaklarıyla kazıyarak evlerine ekmek götüremeyecekler, yüzleri is içinde birbirlerine gülümseyemeyecekler, umut edemeyecekler...şarkıda dediği gibi onların artık kaybedecek birşeyleri yok...
"indim maden ocağına kara elmas diyarına
yeryüzü sıcak olsun diye dost
yıllar boyu kazma salladım buskunca bu zindanda
çocuklarım gülsün diye dost
oysa bizim evde gülen yok
yürü derler yürü derler açlığa yürü derler
kara elmas tabut olmuş gerekirse ölün derler
günü gelir utanmadan ağlaşana gülün derler
yalanlara artık sabrım yok....
............................................"
fazla söze gerek yok....acımız büyük...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder